Απαγορευμένη Θάλασσα: Τα ερείπια της Ελευσίνας

Από την αρχή του 20ου αιώνα, η Ελευσίνα γνώρισε μια μαζική εκβιομηχάνιση. Τα εργοστάσια και τα ναυπηγεία της προσέλκυσαν ανθρώπους που κατέφθασαν στην περιοχή αναζητώντας εργασία. Η έντονη βιομηχανική δραστηριότητα είχε ως αποτέλεσμα τη μεγάλη μόλυνση που υπέστησαν η θάλασσα και τα περίχωρα της πόλης.

Σήμερα, πολλές από τις επιχειρήσεις που λειτουργούν στην περιοχή αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και το μέλλον τους -μαζί και αυτό των εργαζόμενων-παραμένει αβέβαιο. Οι κάτοικοι της Ελευσίνας δίνουν τη δική τους μαρτυρία για την ιστορία της πόλης, τις ομορφιές και τις πληγές της, και μιλούν για την περιβαλλοντολογική καταστροφή. Ωστόσο, θυμούμενοι το παρελθόν, κοιτάζουν και προς το μέλλον. Η ελπίδα κρατά ζωντανό το πνεύμα της αγαπημένης τους πατρίδας.

Η Ελευσίνα βρίσκεται 18 χλμ. βορειοδυτικά του κέντρου της Αθήνας. Είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους ως χώρος διεξαγωγής των Ελευσίνιων Μυστηρίων. Αυτή η τελετή μύησης, ίσως η σημαντικότερη στην Αρχαία Ελλάδα, γιόρταζε το θάνατο και την αναγέννηση της φύσης μέσα από την εναλλαγή των εποχών, συνδέοντάς τους με το μύθο της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης.

Πεδίο Μάχης

Μέχρι τη δεκαετία του 1960, ήταν μία από τις πιο όμορφες περιοχές στο κέντρο της Αθήνας. Σήμερα, η πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, με την επιβλητική ορθόδοξη εκκλησία, έχει μετατραπεί, ανεπίσημα, σε εμπόλεμη ζώνη, για κάποιους Έλληνες που μάχονται εναντίον του, ραγδαία αυξανόμενου, πληθυσμού μεταναστών, και σε μια γειτονιά όπου κατοικούν η φτώχεια και η βία.

Κατά τη δεκαετία του ΄90, πολλοί μετανάστες, νόμιμοι και παράνομοι, συγκεντρώθηκαν σε αυτήν την περιοχή αναζητώντας φθηνά καταλύματα. Με το πέρασμα των χρόνων ο αριθμός των μεταναστών συνέχισε να αυξάνεται - πολλοί από αυτούς κοιμούνταν γύρω από την πλατεία ή καταλάμβαναν εγκαταλελειμμένα κτίρια. Οι Έλληνες άρχισαν να δυσανασχετούν με την παρουσία τους και ξέσπασαν συγκρούσεις. Το 2008, μερίδα κατοίκων της περιοχής, με την υποστήριξη ακροδεξιών ομάδων, αποφάσισαν πως, αν το κράτος ήταν απρόθυμο να κάνει κάτι, θα αναλάμβαναν οι ίδοι δράση. Ξεκίνησαν περιπολίες, στη διάρκεια των οποίων πολίτες χρησιμοποιώντας τη βία, απομάκρυναν τους μετανάστες. Το μήνυμα που έστειλαν στους ξένους ήταν ηχηρό και ξεκάθαρο: δεν τους θέλουμε.

Τα δύο τελευταία χρόνια, τα κάποτε σποραδικά περιστατικά, έγιναν συχνά και ιδιαίτερα βίαια.. Οι δρόμοι γύρω από την πλατεία δεν είναι πλέον ασφαλείς για σκουρόχρωμους ανθρώπους.

Το μίσος έχει ριζώσει βαθιά και οι αντικρουόμενες πλευρές έχουν ταμπουρωθεί σε μια ανυποχώρητη θέση χωρίς διέξοδο.

Crash

Η Ελλάδα, η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που χρειάστηκε να λάβει μεγάλο δάνειο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για να αποφύγει τη στάση πληρωμών του χρέους της, βρίσκεται σε ασφυκτικό κλοιό.

Η χώρα πασχίζει να ικανοποιήσει τις προϋποθέσεις που θέτουν οι δανειστές της, οι οποίοι απαιτούν περικοπές των δημόσιων δαπανών και εξάλειψη της διαφθοράς. Και, καθώς τα μέτρα γίνονται πιο σκληρά, αυξάνονται και τα ερωτήματα των Ελλήνων ως προς το ποιος ευθύνεται για την οικονομική κρίση. Ήταν το κράτος πρόνοιας υπερβολικά γενναιόδωρο; Οφείλεται απλά στο ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και ανίκανοι; Φταίει για όλα η διαφθορά; Μήπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ήταν μια οικονομική τρέλα; Και, από οικονομικής πλευράς, πρέπει η Ελλάδα να ακολουθήσει τις οδηγίες του ΔΝΤ και της Ε.Ε. και να δεχτεί το δάνειο, ή να εγκαταλείψει μια για πάντα το ευρώ;

Δύο πράγματα είναι σίγουρα. Από οικονομικής άποψης, η μετάβαση είναι επώδυνη και θα χρειαστούν κάποια χρόνια για να φανεί κάποιο όφελος. Ωστόσο, όσοι βιώνουν την περικοπή των συντάξεων και των μισθών τους, ως συνέπεια του δανεισμού και πασχίζουν να βγάλουν μήνα δε διαθέτουν αυτό το χρονικό περιθώριο.

Από πολιτικής άποψης, η κρίση έχει κάνει τους Έλληνες να χάσουν κάθε εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, τους οποίους κατηγορούν, συχνά αδιακρίτως, για κλοπή δημοσίου χρήματος, δωροδοκία και φοροδιαφυγή.

Η διαφθορά μοιάζει να διαποτίζει κάθε επίπεδο της ζωής στη χώρα και οι Έλληνες φημίζεται πως αντέχουν στις αλλαγές. Αυτή η νέα δοκιμασία αντοχής, όμως, θα μπορούσε να έχει υψηλό αντίτιμο: πόσοι από τους νέους της χώρας θα την εγκαταλείψουν σε αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών; Σε τι κατάσταση θα βρίσκονται οι Έλληνες όταν η κρίση θα έχει ξεπεραστεί;

Westbound

Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, στo νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης, ακριβώς πάνω από τη Βόρεια Αφρική και περιτριγυρισμένη από τη Μεσόγειο θάλασσα, καθιστά τη χώρα φυσικό πέρασμα προς την Ευρώπη για όσους, προερχόμενους από διάφορα μέρη, προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα σε αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας. Οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες περιγράφουν την Ελλάδα ως "πύλη εισόδου της παράνομης μετανάστευσης προς την Ευρώπη".

Σύμφωνα με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ο αριθμός των μεταναστών που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα έφτασε, το 2010, τους 128,000. Οι περισσότεροι περνάνε τα σύνορα του Έβρου, στη Βόρεια Ελλάδα, και των νήσων που βρίσκονται απέναντι από την Τουρκία.

Το ελληνικό κράτος ισχυρίζεται ότι ο αριθμός των μεταναστών που εισέρχονται στη χώρα δεν είναι πλέον βιώσιμος και τονίζει την ανάγκη να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που προκαλούνται από τον υπερπληθυσμό, ιδίως σε αστικά κέντρα όπως η Αθήνα, όπου εγκαθίστανται πολλοί από αυτούς. Γι' αυτόν το λόγο, το ελληνικό κράτος έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του να χτίσει ένα φράχτη κατά μήκος των συνόρων του Έβρου ο οποίος, σε συνδυασμό με την παρουσία συνοριακών φυλάκων της FRONTEX, θα αποτρέψει, σύμφωνα με την κυβέρνηση, την είσοδο πολλών μεταναστών στη χώρα.

Ενώ η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τον προσδιορισμό του κράτους που θα ευθύνεται για τις διαδικασίες διεκπεραίωσης των αιτήσεων πολιτικού ασύλου έχει σκληρύνει με την εφαρμογή του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ, το ζήτημα της ανθρώπινης μεταχείρισης ανθρώπων που συχνά έχουν υποστεί την οδυνηρή δοκιμασία του ξεριζωμού αποτελεί μία όλο και μεγαλύτερη πρόκληση, τόσο για την Ελλάδα όσο και για τους ίδιους τους μετανάστες.

Media Wars

Η ενημέρωση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» (Ι.Ι Μάγερ)

Αυτό είναι το μότο του μεγαλύτερου σωματείου δημοσιογράφων στην Ελλάδα. Έχει, όμως, ποτέ αποδειχθεί αληθινό; Τα Μ.Μ.Ε. συχνά ταυτίστηκαν με τα οικονομικά συμφέροντα και την πολιτική εξουσία, διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη με τρόπο που να εκφράζει και να εξυπηρετεί το Κράτος και τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Πολλά Μ.Μ.Ε. και οι ιδιοκτήτες τους διατηρούν συμφέροντα σε άλλους τομείς της οικονομίας, απαξιώνοντας την έννοια της ανεξάρτητης και αμερόληπτης ενημέρωσης. Μολονότι δεν λείπουν μεμονωμένες προσπάθειες δημοσιογράφων να αντισταθούν σε αυτό το καθεστώς, η σημερινή κρίση αποκαλύπτει ένα τοπίο όπου οι, άλλοτε, «υπερδυνάμεις» των Μ.Μ.Ε. καταρρέουν, όχι μόνο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως λόγω του αμφιλεγόμενου τρόπου λειτουργίας τους τις τελευταίες δεκαετίας.

Ο απολογισμός της τελευταίας διετίας περιλαμβάνει μαζικές απολύσεις εργαζομένων, περικοπές μισθών και επιδομάτων, που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπέρασαν το 30%, καθώς και αναστολή λειτουργίας πολλών εντύπων.